Noord-Alentejo - Estremoz

Noord-Alentejo.

24 februari:
De wekker werd vanochtend vroeg gezet (7 uur), want we wilden vandaag graag de boeren- en antiekmarkt in Estremoz bezoeken en deze stad ligt 135 km van Alcacér do Sal af.
Dus... na alle ochtendrituelen en het gebruikelijke vuil water lozen, chemisch toilet reinigen en weer schoon water innemen, gingen we op weg. We hadden voor de tolweg gekozen, omdat deze snelweg toch wat sneller opschoot dan de regionale N-wegen. De wegen zijn echt niet zoals in Nederland en zitten vol kuilen en gaten en met een camper is dat vaak geen lolletje. Shiva, die we eindelijk zover hebben gekregen dat ze gaat liggen tijdens de ritten, schiet dan vaak overeind van de schrik. Het is gelukkig een stuk minder dan in het begin, maar de snelwegen zijn veel beter begaanbaar en dan ook een stuk rustiger voor ons hondje en natuurlijk ook voor ons.
Rond twaalf uur kwamen we aan op het plein in de stad, na eerst door een smalle poort het centrum binnen hebben te moeten rijden. Ik - Ans - vind dat altijd reuze eng maar, ik moet zeggen, het went. Hub weet wel wat hij doet (hij vindt het zelfs leuk om te doen, wat ik me eigenlijk niet kan voorstellen) en onze campernavigatie is erop ingesteld.
Vanuit de verte hadden we het stadje al zien liggen met het kasteel met marmeren toren op de heuvel.
We hadden het weer getroffen met het weer, rond 19 graden, maar ‘in de hoogte’ is het toch best koud omdat de wind er dan nog bij komt.
Dus... met onze jas aan hebben de antiekmarkt afgestruind. Deze was leuk om te zien, maar bood ons toch niets aantrekkelijks. Op de erbij gelegen boerenmarkt hebben we wat groenten, fruit en regionale geitenkaas gekocht. Als je ziet hoe deze eenvoudige, boeren mensen hun waar komen aanleveren (ik doel daarbij op hun vervoer wat niets meer is dan een klein vrachtwagentje met een vaak versleten, houten bak), weet je gewoon dat je puur natuur koopt waar geen enkele rotzooi aan is toegevoegd of gebruikt. Kiwi’s van buitengewone proporties en in rare vormen, lekkere snijbonen voor een prikkie, verse uit de kluiten gewassen knoflook en een bolletje geitenkaas.
Dat wordt vanavond een raampje openzetten in de camper, tijdens en na het eten ;)
Tijdens de wandeling door het ‘beneden’stadje, merkten we toch wel aan onze Shiva dat ze toch wel steeds meer moeite begon te krijgen met de kasseien-straatjes. De afgelopen tijd is toch behoorlijk intensief geweest en normaal - thuis - slaapt ze veel meer gedurende de dag. Dit komt er nu bijna niet van en, zoals jullie weten, is ze ook niet echt op haar gemak tijdens het rijden.
Estremoz staat ook bekend om zijn schapenproducten en dus ook vachten.
We kochten bij een vriendelijk dametje aan een kraampje een fijn schapenvachtje voor haar.
Nu ligt ze er prinsheerlijk op te slapen. Missie geslaagd!
Maar... even terug naar Estremoz.
Estremoz staat bekend om het marmer. Deze stad, inclusief de omstreken, levert 85 % van het Portugese marmer. Drempels, stoepen en kinderhoofdjes zijn ervan gemaakt. Het wordt zelfs vermalen tot witkalk om ieder voorjaar de huizen te witten. Portugal is na Italië de grootste exporteur van marmer.
De grootste beslissingen uit de Portugese geschiedenis zijn in Estremoz genomen...en bevochten. Het koningshuis had namelijk generaties lang Estremoz als residentie.
De 13e-eeuwse burcht vormde een belangrijk bolwerk tegen de Spanjaarden.
De aanwezigheid van marmer maakte sowieso al dat Estremoz een rijke stad was, en is.
Ook heeft Estremoz mooie, zachte rode aarde, waardoor een bloeiende kunstnijverheid is ontstaan. Kenmerkend voor de stad zijn de producten van aardewerk, serviesgoed, poppen in vrolijke kleuren en de wijn (in de omgeving zijn meer dan vijftien wijnmakerijen gevestigd).
Het imposante kasteel heeft middeleeuwse muren en een 13e-eeuwse citadel, waarin tegenwoordig een pousada is gevestigd.
Drie koningen hebben aan het kasteel gebouwd.
Van het oorspronkelijke middeleeuwse kasteel, dat in 1698 werd opgeblazen, rest alleen de marmeren donjon, de Torre das Três Coroas (de toren van de drie kronen).
Het herbouwde kasteel werd in 1808 door het Franse leger leeggehaald, maar niet gesloopt.
Volgens de legende heeft het kasteel zijn overleving te danken aan de beschermende geest van de weduwe van Dom Dinis I, de heilige koningin Isabella, die hier in 1336 overleed en wier standbeeld naast het kasteel op het plein staat.
Wij liepen van het weidse plein, Rossio Marquês de Pombal naar boven. Shiva in de draagzak.
We werden beloond met een prachtig uitzicht en maakten kennis met de heilige Isabella en haar kasteel (pousada Rainha Santa Isabel), al waren ze dan van steen. Het was natuurlijk niet zomaar een steen, maar mooie wit-lichtroze kleurige marmer.
De huizen om het kasteel zijn gewoon bewoond en na al het moois boven te hebben bekeken, liepen we over de -marmeren- kasseienstraatjes naar beneden. Er was ook een ambachtsman gevestigd in een van de huisjes: hij maakte de welbekende poppen uit de rode klei en beschilderde ze. We hebben zijn werk mogen bewonderen en hem ook aan het werk gezien. Eigenlijk mochten we geen foto’s maken, maar van hem zelf wel. Al werkende.
Weer beneden aangekomen, besloten we een camping te gaan opzoeken.
Daar staan we nu, vlakbij Évoramonte, dus weer een eindje westwaarts. De campingeigenaar is Nederlands, zijn vrouw Portugees.
Eindelijk, na lange tijd, hebben we nu uitstekend internet.
Dé gelegenheid om jullie weer eens op de hoogte te brengen van wat wij meemaken op onze reis.
En... als je het te uitvoerig vindt, sla je het minder interessante voor jou maar over.
Ik schrijf dit blog vooral -ook- voor onszelf en we vinden het fijn om de weetjes rond de plekken waar we zijn uitvoerig te belichten. Vandaar!
Een fijne avond vanuit een inmiddels donker Évoramonte!
Onze Shiva slaapt inmiddels nog steeds als een prinsesje in haar nesje...