España - Cartagena en Murcia-stad.
Door: Hub en Ans.
Blijf op de hoogte en volg Hub en Ans
17 April 2018 | Spanje, Cartagena
España - Cartagena en Murcia-stad.
8 april.
Na een rit van ongeveer een uur waren we rond het middaguur op camperplaats SenS Sleep, vlakbij het kleine plaatsje Périn en ongeveer 10 km van Cartagena, gerund door Saskia en John uit Deventer.
Het weer was voortreffelijk!
Van Saskia hebben we een informatiebalie gekregen van dit gebied met wandel- en fietsmogelijkheden.
We hebben een wandeling gemaakt door de Rambla, de bergen en het aquaduct, langs amandel,- vijgen,- en olijvenboomgaarden.
De amandelbomen dragen al vruchten met een zachtfluwelen bast. Ook de vijgenbomen. De olijven staan in bloei.
Hier vind je de oorsprong van wat je thuis in zakjes koopt en dat is een bijzonder gezicht.
Het is hier gortdroog; regenen doet het nauwelijks. De amandelbomen moeten bevloeid worden. Dit in tegenstelling tot de vijgen en olijven, die weinig water nodig hebben.
Bij het wandelen door de Rambla vonden we mooi drijfhout, wat natuurlijk weer mee naar huis gaat.
De droogte en de zon heeft ook zijn weerslag op onze huid. We moeten blijven hydrateren met crèmes en oliën, én natuurlijk veel drinken ;).
De volgende dag, 9 april, fietsten we naar Cartagena. Fietspaden, zoals in Nederland kennen ze hier niet. We moesten dus over de grote weg. Helm op, en juh! Bergje op...bergje af... Shiva voorop in het mandje met de oren in de wind.
De haven van Cartagena is één van de belangrijkste van het land.
Toen wij bij de haven aankwamen lag aldaar een cruiseschip van de Holland-Amerika-lijn aangemeerd. Wat een kolossaal schip!!
We zijn met onze e-bikes door de steile, smalle straatjes naar het amfitheater en heet kasteel gefietst.
Het amfitheater was een antiek Romeins amfitheater in Carthago Nova, het huidige Cartagena.
Het eerste amfitheater werd in de eerste eeuw vóór Christus gebouwd, tijdens de regering van keizer Augustus. Het amfitheater waar nu nog restanten van zichtbaar zijn, is waarschijnlijk rond 70 na Christus gebouwd, tijdens de regering van Vespa Cianus. Het gebouw bood plaats aan ongeveer 11.000 toeschouwers en was daarmee één van de grootste amfitheaters van de provincia Hispania. Het amfitheater werd gebouwd op de heuvel Cerro de la Conception.
De cavea werd gedeeltelijk gebouwd tegen de helling van de heuvel en gedeeltelijk met stenen gewelven en bogen, zoals bij het Colloseum in Rome.
Voor de bouw werd zandsteen en andesiet (= stollingsgesteente) gebruikt.
Na de val van het Romeinse rijk kwam Cartagena in het bezit van - zoals gold voor een groot deel van Spanje - achtereenvolgens in handen van de Visigoten, de Vandalen, de Byzantijnen, de Arabieren en koning Alfonso X en raakte het theater buiten gebruik en verviel tot een ruïne.
Vanaf 2007 is men bezig met de restauratie.
Begin 20e eeuw bloeide de welvaart dankzij de mijnbouw in de omliggende bergen. Al gauw verrezen elegante art-deco herenhuizen langs de Calle Mayor, zoals Casa Llagostera, wat ooit het Gran Hotel was. In het verlengde van de Calle Mayor ligt de Plaza del Ayuntamiento, waar je zoals de naam in het Spaans zegt, het imposante stadhuis kunt aanschouwen.
Toen ik, Ans, de heuvel waarin het amfitheater is uitgehakt, beklom, ontdekte ik daar Aloë Veraplanten. Het sap van deze bladeren is sterk hydraterend voor de huid. Dus... twee bladeren werden afgesneden en mee naar huis genomen.
Daar heb ik er Aloë Veragel van gemaakt. Onze huid voelde als van een baby’tje, zo heerlijk zacht.
Ik moet echter niet vergeten te vermelden dat de trip terug naar huis een ware beproeving bleek.
Het was inmiddels erg hard gaan waaien.
Niet een beetje hard, maar een ware storm!!!
De wind kwam in vlagen van alle kanten!
Wat waren wij blij toen we weer heelhuids met onze fietsen bij de camper waren!
De rit was absoluut geen sinecure, maar we hadden het gelukkig zonder kleerscheuren gered. Ook Shiva was niet uit het mandje gevlogen...
Dinsdag 10 april.
De dag begon mooi met een zonnetje.
We gingen vandaag een fietstocht maken in de buurt met tussendoor een wandeling.
Bij het kerkje ‘Ermita de Santa Barbara’ hadden we onze fietsen geparkeerd en startte de wandeling.
Echter, het werd kouder... de lucht betrok hoe langer hoe meer... en het begon weer meer te waaien. We besloten de wandeling flink in te korten en vlug terug te fietsen naar de camperplek.
Tussendoor kwam ik nog grote Aloë Veraplanten tegen. Daarvan moest natuurlijk toch nog even een foto worden gemaakt en een groot blad van worden afgesneden voor nog meer gel, maar dan subiet naar huis.
Het waaide... het waaide nog meer... de lucht werd grijs en donker... en het begon opnieuw te stormen. En weer niet zo.n beetje! De camper wiebelde behoorlijk heen en weer. Zo erg, dat Hub besloot om de camper met de neus op de wind te zetten, zodat we toch nog een beetje nachtrust zouden hebben.
We hebben al,veel wind gehad en ik moet zeggen, zó heb ik het nog niet meegemaakt.
Het went wel een beetje. Dat wil zeggen, nu zit ik niet meer in spanning als de camper op en neer wiebelt.
Woensdag 11 april:
Na in de ochtend brood, groenten, fruit en verse vis te hebben gekocht bij de - respectievelijk - om de tien minuten langskomende bakker, groente- en visboer vertrokken we weer van deze plek in Périn. Langzamerhand gaan we weer noordelijker.
In het plaatsje Alqueriás lag een camperplek midden in een citroenboomgaard. Voor veel camperaars is deze plaats bekend als ‘De citroenplantage’.
We vonden er een plaatsje helemaal in de hoek met uitzicht rechtstreeks op de citroenbomen.
Deze staan in volle bloei, dus kun je je misschien voorstellen hoe heerlijk alles ruikt. De geur zit nu zo in onze neusgaten dat we deze zeker nooit meer zullen vergeten.
Vanuit de camperplaats kun je over een fietspad (Ja... een echt fietspad, wat hier een zeldzaamheid is) fietsen naar Murcia-stad over een afstand van ongeveer 10km langs de rivier de Segura.
De volgende dag, donderdag 12 april, hebben we dit dan ook gedaan.
Murcia is regionale hoofdstad en universiteitsstad.
Het fietspad loopt vlakbij het oude centrum en binnen nontime stonden we op het plein voor de kathedraal. De stad werd in 825 gesticht door de Moren, die het omliggende gebied succesvol irrigeerden tot vruchtbare vlakten.
Ook nu nog: Tijdens onze fietstocht langs de rivier kwamen we langs velden met verschillende soorten groenten als andijvie, artisjok en bloemkool.
In Murcia kun je over de Calle de la Traperia - de hoofdstraat van de stad - lopen van de kathedraal naar het Plaza Santa Domingo. De kathedraal Santa Maria is op de fundamenten gebouwd van Murcia’s centrale moskee (zoals het geval is bij veel grote gebouwen als kerken en kastelen in Spanje). In 1394 werd daarmee begonnen. In 1467 voltooide men de bouw. De barokke façade was klaar in 1751. De toren is tussen de 16de en 18de eeuw in fasen aan het gebouw toegevoegd. De kathedraal heeft vooral veel Renaissance en Barokke elementen.
Aan de Calle de la Traperia ligt ook het Casino, een herenclub uit 1847.
Het interieur is op Moorse architectuur geïnspireerd.
Ik heb een kijkje binnen kunnen nemen en een paar foto’s gemaakt, waarop deze Arabische invloeden goed te zien zijn. Prachtig!
Je komt binnen via een Arabische patio in de stijl van de koninklijke kamers van het Alhambra (Granada). Geweldig om te zien!
We hebben door de smalle straatje gedwaald en zijn aan het einde van de middag tapas gaan eten in het oude centrum, wat een mooie afsluiting was van het bezoek aan deze stad.
De volgende dag, vrijdag 13 april, zijn we over het fietspad de andere kant op gefietst, richting Orihuela.
Het is volop lente. We worden wakker met het prachtig vogelgezang, een doorgaans stralende blauwe lucht en zonneschijn.
Als de zon onverhoopt achter een wolk verdwijnt, is het echter meteen koud. Ook ‘s avonds koelt het nog erg af. Daaraan kun je merken dat we nog niet in de zomer zitten.
Het kan je ook verrassen: het ene moment schijnt de zon en is het 23 graden en kan de bikini aan, het volgende moment verdwijnt de zon of gaat het waaien (en de wind brengt nog geen echt warme lucht met zich mee) en moet je een jasje aantrekken.
Maar... we klagen niet en hebben het hartstikke goed naar onze zin.
Morgen gaat de reis weer verder en gaan we noord-westelijk en weer de bergen in.
Naar Hondón de las Nieves.
Her weer wordt langzamerhand warmer, alhoewel het in de bergen wat frisser zal zijn. Bij de camperplaats is een zwembad en wie weet, kunnen we er gebruik van gaan maken!
8 april.
Na een rit van ongeveer een uur waren we rond het middaguur op camperplaats SenS Sleep, vlakbij het kleine plaatsje Périn en ongeveer 10 km van Cartagena, gerund door Saskia en John uit Deventer.
Het weer was voortreffelijk!
Van Saskia hebben we een informatiebalie gekregen van dit gebied met wandel- en fietsmogelijkheden.
We hebben een wandeling gemaakt door de Rambla, de bergen en het aquaduct, langs amandel,- vijgen,- en olijvenboomgaarden.
De amandelbomen dragen al vruchten met een zachtfluwelen bast. Ook de vijgenbomen. De olijven staan in bloei.
Hier vind je de oorsprong van wat je thuis in zakjes koopt en dat is een bijzonder gezicht.
Het is hier gortdroog; regenen doet het nauwelijks. De amandelbomen moeten bevloeid worden. Dit in tegenstelling tot de vijgen en olijven, die weinig water nodig hebben.
Bij het wandelen door de Rambla vonden we mooi drijfhout, wat natuurlijk weer mee naar huis gaat.
De droogte en de zon heeft ook zijn weerslag op onze huid. We moeten blijven hydrateren met crèmes en oliën, én natuurlijk veel drinken ;).
De volgende dag, 9 april, fietsten we naar Cartagena. Fietspaden, zoals in Nederland kennen ze hier niet. We moesten dus over de grote weg. Helm op, en juh! Bergje op...bergje af... Shiva voorop in het mandje met de oren in de wind.
De haven van Cartagena is één van de belangrijkste van het land.
Toen wij bij de haven aankwamen lag aldaar een cruiseschip van de Holland-Amerika-lijn aangemeerd. Wat een kolossaal schip!!
We zijn met onze e-bikes door de steile, smalle straatjes naar het amfitheater en heet kasteel gefietst.
Het amfitheater was een antiek Romeins amfitheater in Carthago Nova, het huidige Cartagena.
Het eerste amfitheater werd in de eerste eeuw vóór Christus gebouwd, tijdens de regering van keizer Augustus. Het amfitheater waar nu nog restanten van zichtbaar zijn, is waarschijnlijk rond 70 na Christus gebouwd, tijdens de regering van Vespa Cianus. Het gebouw bood plaats aan ongeveer 11.000 toeschouwers en was daarmee één van de grootste amfitheaters van de provincia Hispania. Het amfitheater werd gebouwd op de heuvel Cerro de la Conception.
De cavea werd gedeeltelijk gebouwd tegen de helling van de heuvel en gedeeltelijk met stenen gewelven en bogen, zoals bij het Colloseum in Rome.
Voor de bouw werd zandsteen en andesiet (= stollingsgesteente) gebruikt.
Na de val van het Romeinse rijk kwam Cartagena in het bezit van - zoals gold voor een groot deel van Spanje - achtereenvolgens in handen van de Visigoten, de Vandalen, de Byzantijnen, de Arabieren en koning Alfonso X en raakte het theater buiten gebruik en verviel tot een ruïne.
Vanaf 2007 is men bezig met de restauratie.
Begin 20e eeuw bloeide de welvaart dankzij de mijnbouw in de omliggende bergen. Al gauw verrezen elegante art-deco herenhuizen langs de Calle Mayor, zoals Casa Llagostera, wat ooit het Gran Hotel was. In het verlengde van de Calle Mayor ligt de Plaza del Ayuntamiento, waar je zoals de naam in het Spaans zegt, het imposante stadhuis kunt aanschouwen.
Toen ik, Ans, de heuvel waarin het amfitheater is uitgehakt, beklom, ontdekte ik daar Aloë Veraplanten. Het sap van deze bladeren is sterk hydraterend voor de huid. Dus... twee bladeren werden afgesneden en mee naar huis genomen.
Daar heb ik er Aloë Veragel van gemaakt. Onze huid voelde als van een baby’tje, zo heerlijk zacht.
Ik moet echter niet vergeten te vermelden dat de trip terug naar huis een ware beproeving bleek.
Het was inmiddels erg hard gaan waaien.
Niet een beetje hard, maar een ware storm!!!
De wind kwam in vlagen van alle kanten!
Wat waren wij blij toen we weer heelhuids met onze fietsen bij de camper waren!
De rit was absoluut geen sinecure, maar we hadden het gelukkig zonder kleerscheuren gered. Ook Shiva was niet uit het mandje gevlogen...
Dinsdag 10 april.
De dag begon mooi met een zonnetje.
We gingen vandaag een fietstocht maken in de buurt met tussendoor een wandeling.
Bij het kerkje ‘Ermita de Santa Barbara’ hadden we onze fietsen geparkeerd en startte de wandeling.
Echter, het werd kouder... de lucht betrok hoe langer hoe meer... en het begon weer meer te waaien. We besloten de wandeling flink in te korten en vlug terug te fietsen naar de camperplek.
Tussendoor kwam ik nog grote Aloë Veraplanten tegen. Daarvan moest natuurlijk toch nog even een foto worden gemaakt en een groot blad van worden afgesneden voor nog meer gel, maar dan subiet naar huis.
Het waaide... het waaide nog meer... de lucht werd grijs en donker... en het begon opnieuw te stormen. En weer niet zo.n beetje! De camper wiebelde behoorlijk heen en weer. Zo erg, dat Hub besloot om de camper met de neus op de wind te zetten, zodat we toch nog een beetje nachtrust zouden hebben.
We hebben al,veel wind gehad en ik moet zeggen, zó heb ik het nog niet meegemaakt.
Het went wel een beetje. Dat wil zeggen, nu zit ik niet meer in spanning als de camper op en neer wiebelt.
Woensdag 11 april:
Na in de ochtend brood, groenten, fruit en verse vis te hebben gekocht bij de - respectievelijk - om de tien minuten langskomende bakker, groente- en visboer vertrokken we weer van deze plek in Périn. Langzamerhand gaan we weer noordelijker.
In het plaatsje Alqueriás lag een camperplek midden in een citroenboomgaard. Voor veel camperaars is deze plaats bekend als ‘De citroenplantage’.
We vonden er een plaatsje helemaal in de hoek met uitzicht rechtstreeks op de citroenbomen.
Deze staan in volle bloei, dus kun je je misschien voorstellen hoe heerlijk alles ruikt. De geur zit nu zo in onze neusgaten dat we deze zeker nooit meer zullen vergeten.
Vanuit de camperplaats kun je over een fietspad (Ja... een echt fietspad, wat hier een zeldzaamheid is) fietsen naar Murcia-stad over een afstand van ongeveer 10km langs de rivier de Segura.
De volgende dag, donderdag 12 april, hebben we dit dan ook gedaan.
Murcia is regionale hoofdstad en universiteitsstad.
Het fietspad loopt vlakbij het oude centrum en binnen nontime stonden we op het plein voor de kathedraal. De stad werd in 825 gesticht door de Moren, die het omliggende gebied succesvol irrigeerden tot vruchtbare vlakten.
Ook nu nog: Tijdens onze fietstocht langs de rivier kwamen we langs velden met verschillende soorten groenten als andijvie, artisjok en bloemkool.
In Murcia kun je over de Calle de la Traperia - de hoofdstraat van de stad - lopen van de kathedraal naar het Plaza Santa Domingo. De kathedraal Santa Maria is op de fundamenten gebouwd van Murcia’s centrale moskee (zoals het geval is bij veel grote gebouwen als kerken en kastelen in Spanje). In 1394 werd daarmee begonnen. In 1467 voltooide men de bouw. De barokke façade was klaar in 1751. De toren is tussen de 16de en 18de eeuw in fasen aan het gebouw toegevoegd. De kathedraal heeft vooral veel Renaissance en Barokke elementen.
Aan de Calle de la Traperia ligt ook het Casino, een herenclub uit 1847.
Het interieur is op Moorse architectuur geïnspireerd.
Ik heb een kijkje binnen kunnen nemen en een paar foto’s gemaakt, waarop deze Arabische invloeden goed te zien zijn. Prachtig!
Je komt binnen via een Arabische patio in de stijl van de koninklijke kamers van het Alhambra (Granada). Geweldig om te zien!
We hebben door de smalle straatje gedwaald en zijn aan het einde van de middag tapas gaan eten in het oude centrum, wat een mooie afsluiting was van het bezoek aan deze stad.
De volgende dag, vrijdag 13 april, zijn we over het fietspad de andere kant op gefietst, richting Orihuela.
Het is volop lente. We worden wakker met het prachtig vogelgezang, een doorgaans stralende blauwe lucht en zonneschijn.
Als de zon onverhoopt achter een wolk verdwijnt, is het echter meteen koud. Ook ‘s avonds koelt het nog erg af. Daaraan kun je merken dat we nog niet in de zomer zitten.
Het kan je ook verrassen: het ene moment schijnt de zon en is het 23 graden en kan de bikini aan, het volgende moment verdwijnt de zon of gaat het waaien (en de wind brengt nog geen echt warme lucht met zich mee) en moet je een jasje aantrekken.
Maar... we klagen niet en hebben het hartstikke goed naar onze zin.
Morgen gaat de reis weer verder en gaan we noord-westelijk en weer de bergen in.
Naar Hondón de las Nieves.
Her weer wordt langzamerhand warmer, alhoewel het in de bergen wat frisser zal zijn. Bij de camperplaats is een zwembad en wie weet, kunnen we er gebruik van gaan maken!
-
17 April 2018 - 17:59
Sander:
Hoi mam en pap,
Leuk verslag! Doet me denken aan de reisboekjes die wij vroeger maakten toen Dolf en ik jong waren.
Ook leuk om te zien dat jullie de camper nu ‘huis’ noemen - zo hoort het! Ik ben jaloers in elk geval.
Geniet ervan,
Groetjes Sander
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley