España - Valencia en Cataluña.

España - Valencia en Catalonië.

Na een heerlijke, zonnige en relaxte tijd bij Peter en Yvonne zijn we vrijdag 20 april weer vertrokken. Weer een stukje noordelijker en van regio Alicante richting Valencia.
De camperplek in Betéra, ongeveer 12kilometer van Valencia zelf stelt niet zoveel voor, maar is een perfecte uitvalsbasis voor een bezoek aan deze stad. Vijfhonderd meter vanaf de camperplek vertrekt de metro en binnen een klein half uur ben je in het oude centrum. Shiva kan weer mee in de draagzak; ze is een kleine hond en wordt, vervoerd in een bench of draagzak, gemakkelijk geaccepteerd, dus dat is fijn.
Daarom blijven de fietsen nu op de camper en hebben we op de camperplek geen stroom nodig, want ons zonnepaneel heeft de accu’s ruim opgeladen en zijn we nu geheel zelfvoorzienend.
Iedere dag maak ik normaliter een smoothie met de blender, maar omdat het zonder 220 volt niet mogelijk is, heb ik deze voor een paar dagen vooruit gemaakt in Hondón en kan ik dus weer even vooruit. Onderweg hebben we nog boodschappen gedaan in de Carrefour - daar hebben ze een behoorlijk groot biologisch assortiment - en hoeven we daaraan voorlopig niet meer te denken.
Zeker 30 liter water in flessen en jerrycans hebben we ingeslagen, omdat het water uit de kraan hier doorgaans geen drinkwater is.
‘s Avonds hebben we op de camperplek nog een pdf-bestand gedownload met een route door de stad langs de belangrijkste gebouwen en plekken met uitgebreide plattegronden en beschrijvingen: ‘Verrassend Valencia’!
Er bestaan nog meer van deze online reisgidsen, die onder ‘Sprankelend Spanje’ vallen zoals ‘Magnifiek Malaga’ en ‘Stralend Sevilla’ (Had ik dat eerder geweten :( )
Morgen kunnen we erop uit met alle informatie op onze IPad en smartphone.
Valencia, we zijn er klaar voor!

Zaterdag 21 april.
Het beloofde een zonnige dag te worden met een temperatuur van 21 graden.
Aangekomen in Valencia bleek de temperatuur behoorlijk tegen te vallen en was het bovendien bewolkt. Blij waren we dat ik en vestje met sjaal en Hub een extra shirt hadden meegenomen, maar eigenlijk was dit nog te weinig, bleek in de loop van de middag. Helaas!

We stapten uit bij het centraal treinstation: ‘Estación Del Norte’. Een gebouw, gedecoreerd met geglazuurde tegels, trencadis (mozaïekstijl - gebroken tegels en glas in beton - die veel wordt gebruikt door Antoni Gaudí) en mozaïek (op maat gesneden glas en tegels), waarbij de sinaasappel en zijn heerlijk ruikende bloesem een rol speelt. Als kroon op het gebouw staat een adelaar op een aardbol: het beeld van de snelheid.

Naast het treinstation ligt het ‘Plaza de Toros’, de locatie waar de stierengevechten plaatsvinden. Hij is tussen 1850 en 1860 gebouwd en was destijds de grootste van Spanje. Er konden bijna 17.000 bezoekers plaatsnemen. De architect, Sebastián Monleón Estellés heeft zich laten inspireren door het Colosseum in Rome.

Verder wandelend kwamen we langs de ‘Ayuntamiento’, oftewel het stadhuis van Valencia, gebouwd aan het begin van de 20ste eeuw. Het was eerst een kerk en later een kostschool voor meisjes. Zoals op zoveel gebouwen, en dus ook op dit, zie je het wapen van de stad. Dit wapen is aangevuld met een vliegende vleermuis.
Hierover bestaan verschillende legenden, die allemaal terug te voeren zijn tot Jaime I De Veroveraar. De Arabieren zouden vleermuizen als huisdier houden om de muggen in het moerasachtige gebied op afstand te houden. Een Arabische profeet had voorspeld dat als de vleermuis van de eigenaar van de stad iedere nacht zou kunnen vliegen, de stad in handen van de Moslims zou blijven. Een vleermuis bouwde echter een nest op de tent van de koning die met zijn troepen in Ruzafa, een wijk buiten de muren, was gelegerd. Op een goede nacht werd het leger gewekt door een enorm lawaai dat werd veroorzaakt door de vleermuis, die zich met alle kracht op de tent stortte. Hierdoor kon het leger de Moren, die al klaar stonden om aan te valken, verslaan. Als dank hiervoor gaf Jaime I de vleermuis de hoogste plaats in het wapen van Valencia.

We vervolgden onze weg naar de ‘Mercado Central’, oftewel de centrale markt, die in 1928 werd geopend. Deze markt is in modernistische stijl gebouwd. Hiervoor zijn de ijzeren pilaren kenmerkend.
Deze mooie markt is één van de grootste in Europa en heeft een oppervlakte van 8160 vierkante meter. Kenmerkend zijn, naast de pilaren, weer de mozaïeken en glas-in-loodramen.
Kazen, groenten en fruit, verse vis, overheerlijke olijven en noten, je kunt het er allemaal vinden.
Ik heb er gember en zoete bataat voor een prikkie gekocht, bij een kraampje dat het minste verlicht was, maar waarachter een man stond met een supervriendelijke uitstraling.
Hub heeft in de tussentijd in een cafeetje tegenover een kopje koffie gedronken en genoten van de drukte op het plein. Shiva mocht immers niet mee de mercado in.
Hij vindt dat een betere optie dan schommelen tussen de kramen, net zoals de meeste mannen ;).


Tegenover de overdekte markthal ligt ‘La Lonja’.
Het gebouw getuigt van het rijke commerciële leven in het Valencia van de 15e en 16e eeuw.
De naam zou van het Italiaanse ‘loggia’ zijn afgeleid, hetgeen een overdekte galerij is.
In het verleden werden vaak zaken gedaan in het overdekte voorportaal van kerken.
Nu nog steeds komt er op donderdag 0m 12.00 uur in het voorportaal van de kathedraal het ‘Tribunal de las Aguas’ bijeen en wordt er gesproken over de irrigatie van het gebied rondom Valencia.
Het geheel wordt bekroond door kantelen, niet uit verdedigingsoogpunt, maar ter versiering.
Leuk waren de figuren in de omlijsting van de deur van ‘La Lonja’; een vrijend paartje, centauren, een draak e.d.
‘La Lonja’ is het meest indrukwekkende gothische gebouw van Valencia en misschien wel van Europa.

Via het ‘Palacio de la Generalitat’, waar het hof van het koninkrijk Valencia gevestigd is geweest, kwamen we op het ‘Plaza de la Virgen’. Hier was eerst het Forum Romanum.
Midden op het plein is een fontein: ‘Fuente Del aqua de la Acequia’. Middenin de fontein zit een figuur, waarvan iedereen denkt dat het Neptunus is. Het beeld representeert echter de rivier de Turia, waaraan Valencia ligt. De acht naakte vrouwenfiguren die hem omringen, personifiëren de belangrijkste irrigatiekanalen in de provincie.
Water is natuurlijk van levensbelang voor de tuinbouw rond Valencia.
De Turia is wederom een Rambla (een droge rivierbedding). De Valencianen hebben de Turia nu ingericht met parken en groenvoorzieningen.

Aan het plein ligt de ‘Basilica de la Virgen de los Desamparados’, de beschermheilige van de stad Valencia. Deze basiliek werd gebouwd op het vroegere Forum Romanum. De oude stenen werden gebruikt voor de bouw.

De kathedraal van Valencia, ‘Catedral de Valencia y El Miguelete’ staat tussen het ‘Plaza de le Virgen’ en ‘Plaza de la Reina’. Eerst stond hier een Visigotische kathedraal, die later in een moskee werd getransformeerd. In 1262 werd begonnen met de bouw van de kathedraal, maar het heeft eeuwen geduurd voordat hij af was. Projecten van deze omvang liepen vaak vertragingen op, omdat de benodigde financiële middelen niet direct beschikbaar waren.
Wat voor mij het meest interessante was, was de aanwezigheid van de heilige graal in de Kathedraal.
De beker is hoogstwaarschijnlijk de authentieke beker waaruit Christus dronk.
Een beker van goud, kornalijn, parelen en smaragden lijkt wel enigszins misplaatst in de hof van Gethesemane!
Deze beker werd tot 1744 regelmatig gebruikt, maar werd toen gebroken door een lage geestelijke. Vanaf dat moment werd hij, na reparatie, niet meer gebruikt.
Petrus zou hem persoonlijk naar Rome hebben gebracht. De graal zou istammen uit de eerste eeuw na Christus en door bemiddeling van de heilige Laurentius in Spanje zijn beland.
Echter... op het moment dat ik de kathedraal wilde bezoeken, was er net een rondleiding. Daardoor konden wij op dat moment niet het gebouw in.
Ik heb nog geprobeerd om via de uitgang binnen te komen, net zoals enkele anderen, maar dat werd meteen opgemerkt. Helaas... ik heb de graal niet ‘in het echt’ mogen aanschouwen en heb genoegen moeten nemen met het maken van een foto van een foto in het voorportaal van de kerk. Wat ontzettend jammer :(.

Ik had ergens gelezen dat in één van de zijstraten van het ‘Plaza de la Reina’ je ‘ Horchata ‘ kon drinken. Dat leek me een heerlijk drankje als zalf op de wonden na de teleurstelling in de kathedraal.
Horchata is een melkachtig drankje, gemaakt van ‘chufas’, suiker en water.
Chufas zijn nootjes, ook wel knolcyprus of aardamandelen genoemd. De Valencianen drinken het heel graag en vaak nemen ze daarbij een ‘farton’, een broodachtige stengel die ze in de Horchata dopen, alvorens het op te eten. Chufas kwamen oorspronkelijk uit Egypte, waar ze werden geteeld. De Moren introduceerden chufas in Spanje en in in de regio Valencia bleken ze het best te groeien.
Volgens een oud verhaal zou een meisje koning Jaime I van Aragon dit drankje hebben aangeboden. Nadat de koning het had gedronken, vroeg hij: “Que es aixo.” “Wat is dit?” in het Catelaans. Het meisje antwoordde dat het chufa-melk was. Waarop de koning uitriep: “Aixo no es liet, aixo es or, xata!” (“Dit is geen melk, dit is goud, schatje!”)
‘Xata’ is in het Catelaans een koosnaampje voor een kind.
‘Or xata’, de naam was geboren.
Horchata zou enzymen bevatten die de spijsvertering bevorderen.
Het bevat geen gluten, caseïne en lactose. Een uitstekend drankje voor mij dus.
Jammer dat onder andere in Nederland dit gewas als een zeer lastig onkruid wordt aangemerkt. Men zou er beter Horchata van kunnen maken!
Echter, er was geen buitenterras bij het restaurantje. Wij konden er dus niet binnen gaan zitten, omdat honden nu eenmaal niet in een restaurant mogen.
Het enige wat we hebben kunnen doen was een foto maken van de mooie entree.

Hub en ik besloten als afsluiting van de dag en voordat we terugkeerden naar Betera op het ‘Plaza de la Reina’ nog wat pincho’s te eten. De terrasverwarming was aan en dat was toch wel heerlijk aangenaam. De dag was kouder geweest dan verwacht en nu konden we ons heerlijk opwarmen.
Er was veel politie gaande en in de lucht cirkelde met regelmaat een helikopter.
Dreiging van een aanslag?!? Gelukkig niet, naar later bleek.
Er was een demonstratie gaande, voor de vrede, wat veel politiemensen op de been had gebracht.
De mensen in de straat en op de terrassen liepen en zaten er rustig bij.
Maar... het doet toch altijd wel wat als je zoveel politiemensen ziet, in deze tijd.

Zondag 22 april.
Het contrast kon niet groter zijn! Van de drukke stad Valencia naar een camperplek in het binnenland, in de bergen, tussen de eeuwenoude olijfbomen in Mas de Barbarans, 150 km onder Barcelona in Catalonië.
De plaats wordt gerund door twee jonge, enthousiaste mensen, die Nederland hebben achtergelaten om hier een ecovriendelijke plek te creëren. Er is geen stroom. De aggregaat wordt alleen aangezet als je een wasje wil draaien. Michiel en Anouk hebben alle faciliteiten (douche, toilet, afwas- en wasruimte, afvalbakken) gemaakt van pallethout, bamboe en gevonden attributen (de wasbakken zijn beide gemaakt van en uit zee aangespoeld olievat, wat ze hebben gevonden in Italië, toen ze daar zelf met de camper waren). De locale bevolking weet nu van hun manier van werken, waardeert hen ook zeer daarom en levert nu ook vaak - afval - materiaal aan hun.

Finca Poc a Poc.
Poc a Poc (= beetje bij beetje) hebben ze hun accommodatie vorm gegeven en ze zijn nog bezig om een tweede huisje ter verhuur te bouwen.
Wil je meer erover weten, google het maar eens. Leuk om te zien!
Ook staat er een leuk filmpje van hen op YouTube:

https://www.youtube.com/watch?v=PoPODLy0dXA&feature=share

Het is er muisstil en ‘s nachts aardedonker.
’s Morgens word je gewekt door prachtige vogelgezangen- en vogelgeluiden.
Opvallend is het monotone geluid van de hop, bovendien een mooie vogel om te zien.
Hub heeft hem wel zien vliegen :), ik niet!

Het weer is nog steeds prachtig en we hebben een fietstocht gemaakt van ongeveer 40 km door de - lijkt wel eindeloze - oude olijfboomgaarden. Onderweg kwamen we nauwelijks verkeer tegen, alleen een enkele boer op zijn tractor.
Dit is een camperplaats om te onthouden en vaker terug te komen!

Het weer is nog steeds prachtig en we hebben een fietstocht gemaakt van ongeveer 40 km door de - lijkt wel eindeloze - oude olijfboomgaarden. Onderweg kwamen we nauwelijks verkeer tegen, alleen een enkele boer op zijn tractor.
Ook hebben we gewandeld. Eindelijk heb ik nu een olijftak gevonden met een mooi profiel.
Al jaren ben ik op zoek naar een mooie, gekronkelde tak en nu heb ik hem eindelijk gevonden. Helemaal blij!
Dit is een camperplaats om te onthouden en vaker terug te komen!

Leuke weetjes:

Wist je dat ze rond de voet van de olijfboom vaak een bergje aanbrengen met zand en stenen?
Ik vroeg me af waarom en Anouk wist me te vertellen dat, door dit bergje, de olijven van het bergje afrollen en zo gemakkelijk bij elkaar kunnen worden vergaard.
Een olijfboom is immers grillig en zonder bergje zouden de olijven tussen de ongelijke stam en zijn wortels blijven liggen.
Olijfbomen kunnen erg oud worden, wel 1500 jaar. Ook hier staan enkele oude exemplaren. De boom groeit langzaam. Daardoor is het hout erg hard en zijn voorwerpen van olijfhout, zoals tafels, erg duur.
De oogst van de olijven vindt in november plaats. Er zijn verschillende manieren om olijven te plukken. Ten eerste kan met een emmertje de boom in geklommen worden, waarna de olijven in het emmertje geritst worden. Ten tweede kan er een net of (plastic) kleed onder de boom worden gelegd, waarna de boom geschud wordt, en de takken met stokken bewerkt worden zodat de olijven in het net of kleed vallen. Ten derde kunnen de olijven met een soort harkjes van de takken getrokken worden. Ook dan vallen de olijven in een net of kleed, dat daarna samengevouwen wordt, waarna de olijven in een mand of krat geschud worden.
Olijven worden niet vers van de boom gegeten. Ze worden eerst een paar maanden tot een jaar in een zoutwaterbadje gelegd om de bittere smaak te verwijderen.

Olijfbomen bloeien een paar weken later dan de citrusbomen. De bloesem is wit en verspreidt, in tegenstelling tot de sinaasappel- en citroenbomen geen tot nauwelijks geur.

Vijgenbomen produceren niet eenmaal, maar driemaal per jaar bloemen en vruchten.
De rijpende vruchten aan de boom ruiken heerlijk!

Iets heel anders:
Wist je dat bij de olijfboomgaarden geen boerderijen staan, enkel een kleine finka?
De boeren wonen in het dorp en de boomgaarden liggen eromheen. En die boomgaarden zijn er heel erg veel. Ze liggen zelfs helemaal tegen de bergen aan.
Vroeger - ook dit wist Anouk mij te vertellen - ging men vanuit het woonhuis in het dorp naar de boomgaard met ezel en wagen. Het kostte teveel tijd om tussendoor terug te gaan om bijvoorbeeld te eten en daarom werd een finka gebouwd in de boomgaard.
De finka’s die er nog steeds staan, zijn behoorlijk oud.
Ook op het terrein van Anouk en Michiel staat er één, die zij willen opknappen om er zelf te gaan wonen.