España adios! Bienvenue la France!

Woensdag 25 april:
We wilden vandaag een flink stuk noordelijk rijden.
Het liefst voorbij Barcelona, maar dat was vanwege de drukte onderweg niet haalbaar.
Uiteindelijk hebben we overnacht in Santa Coloma de Cervelló, enkele tientallen kilometers ten westen van Barcelona.
De camper-app is erg gemakkelijk: zodra we besluiten dat we genoeg hebben gereden, openen we de app en zoeken een camping of camperplaats in de buurt. Zelfs de route er naartoe wordt erbij aangegeven, de afstand en de aankomsttijd.
De gratis camperplaats in Santa Coloma de Cervelló was een mix-parking bij een voetbalveld. Niet ideaal, maar prima als je op doorreis bent.
Bovendien ligt in Santa Coloma - kwamen we tot de ontdekking - de Colònia Guëll (de Guëll kolonie). Het is een kleine arbeiderswijk met talrijke modernistische gebouwen, die aan het begin van de 20ste eeuw rond een textielfabriek is aangelegd. De crypte in Colònia Guëll is van de hand van Gaudí.
Het leuke van het reizen met de camper is dat je zulke leuke, onverwachte dingen tegenkomt!

Het ontstaan van het Colònia Guëll-project:
De Colònia Guëll is een idee van zakenman en industrieel Eusebie Guëll, ook bekend van gebouwen en park Guëll in Barcelona.
Eind 19de eeuw wil hij een nieuwe textielfabriek bouwen en, omdat hij geen zin heeft in de sociale conflicten die er dan bestaan bij fabrieken in de stad, komt hij met het idee om de nieuwe textielindustrie van Guëll verder buiten de stad te bouwen met meteen ernaast de huizen van de arbeiders. En scholen, winkels, een ziekenhuis, een herberg, theaters, een Coöperativa ( gebouw waar de arbeiders bij elkaar konden komen) en een kapel, eveneens op hetzelfde terrein. Zo ontstaat het Colònia Guëll- project. Guëll legt het project neer bij architect Antoni Gaudí en de andere modernistische architecten Joan Rubió, Francesc Berenguer en zoon Berenguer. Samen ontwerpen en bouwen zij deze arbeiderswijk rond de textielfabriek.
Bij de bouw van de kerk van Colònia Guëll brengt Gaudí al zijn architectonische vernieuwingen samen. Net als bij de Sagrada Familia bootst hij allerlei natuurlijke vormen na en zorgt hij ervoor dat het gebouw goed aansluit bij de omliggende, natuurlijke omgeving.
Het resultaat: een crypte, die de uitstraling van een bos heeft. Met bomen, slakken, vlinders en meer...
Gaudí start met de bouw in 1908, maar wordt onderbroken in 1914. Alleen de crypte is dan nog maar gebouwd. Na de dood van Guëll in 1918 zetten de kinderen van Guëll het project helemaal stop.
In 1991 wordt de Guëll-kolonie uitgeroepen tot Cultureel Erfgoed en tegenwoordig staat het op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Donderdag 24 april hebben we deze kolonie bezocht, voordat we verder reden.
Wat ons vooral opviel aan de arbeidersgebouwen was de speelsheid in het metselwerk.
De crypte vormde een contrast met de rest en viel op door de mooie kleuren, vloeiende lijnen en prachtige glas-in- loodramen: de typische stijl van Gaudí.

Die dag verlieten we Spanje met pijn in ons hart :(...

In Frankrijk, rijdend langs de Middellandse Zeekust, waaide het erg hard.
Hub moest het stuur stevig vasthouden, zo hard waaide het. Voor mij behoorlijk eng!
We hadden Collioure nog willen bezoeken, maar de wind gooide roet in het eten.
Uiteindelijk zijn we in Agde op camping ‘Mimosas’ beland.
Het was erg toeristisch, zelfs nu in het voorseizoen, helemaal niet onze stijl, maar... er waren mooie fietsroutes, vooral door het ‘Reservé Naturelle Nationale du Bagnas’ en de ‘Route de Marseillan-Plage’ (met de klaprozen al in bloei!) en 20 km over de dijk ‘La voie verte du Lido’ naar Sète, vice versa.
De fietstocht maakte veel goed. Het weer was voortreffelijk en we hebben deze dag nog extra zon mee kunnen pakken. De weersvooruitzichten voor dit deel van Frankrijk, maar ook verder noordelijk, waren niet geweldig. Helaas...
Vanwege de drukte in Agde, het weer én de muggen en teken (Shiva en ik zijn allebei gebeten :( ) vertrokken we een dag eerder dan gepland.

Zaterdag 28 april:
Over de N75 vervolgden we onze terugreis en maakten een tussenstop van een paar dagen in het mooie Millau, bekend om zijn viaduct wat de vallei over de rivier de Tarn overspant. De hoogte van de brugpijlers is de hoogste ter wereld! De lengte is in totaal 2460 meter, 32 meter breed en 343 meter hoog. De hoogste pijler is hoger dan de Eiffeltoren!

We vonden een camping tussen de twee rivieren ‘le Tarn’ en ‘la Dourbie’, ‘2 Rivières’ genaamd, hoe kan het ook anders!

Millau ligt in het regionaal natuurpark ‘Grands Causses’, in het departement Aveyron.
Het stadje is bekend om zijn ‘cuir’ (zeemleerbeweking) en zijn ‘gants’ (handschoennijverheid).
Tijdens de eerste eeuwen van de Romeinse bezetting was Graufesenque een belangrijk Gallo-Romeins handelscentrum/pottenbakkersdorp (nu een archeologisch centrum). Door concurrentie stortte deze industrie aan het einde van de tweede eeuw in.
In de achttiende eeuw verving de huidindustrie geleidelijk de oude draperie-industrie.
In de negentiende eeuw bloeit de handschoenenindustrie op; in de twintigste eeuw werken 12.000 mensen in de handschoen- en zonnebrandindustrie. Ook nu nog zijn deze sterk vertegenwoordigt.
Belangrijk gebouw is het Belfort. De vierkante toren van de koningen van Aragon laat de invloed van de Aragonese koningen op Millau tijdens de Middeleeuwen zien.

De volgende dag, zondag 29 april, wilden we gaan wandelen in dit mooie gebied.
‘s Nachts begon het echter hard te waaien en toen de wind ging liggen, rond elf uur, begon het te regenen... en te regenen...
Twee maanden nauwelijks tot geen regen gezien, meestal zon.
Een raar gevoel om de korte broek of rokje vandaag niet aan te kunnen trekken en voor het eerst sinds lange tijd de lange broek weer uit de kast te moeten halen (Even zoeken... waar lag die ook al weer?), want door de regen was de temperatuur behoorlijk gezakt rond 12-13 graden.
Geen wandeling, maar binnenzitten...
Een mooie gelegenheid voor mij om aan het blog te werken en voor Hub om Formule1-races te kunnen kijken.
We passen ons aan... ;).