Spanje, here we come!

Espanja - Extremadura, here we come!

De volgende ochtend, 3 maart, regende het echter al gauw flink.
Wat kan de regen hier in bakken naar beneden vallen!
We begonnen de regen nu toch onderhand moe te worden. Kijkende op de app ‘Weer en Radar’ werden we ook niet vrolijker; Over Portugal ligt, als we de app moeten geloven, nog misschien anderhalve week een lagedrukgebied en dat betekent nog veel regen.
Aanvankelijk is het onze bedoeling geweest om vanuit Alentejo naar het zuiden te gaan, naar de Algarve. Nu werden onze plannen gewijzigd, want aan de oostzijde van Spanje ziet het er beter uit. Dat wil niet zeggen dat we de Algarve nu vergeten - we willen er immers te graag naar toe - maar nu nog even niet.
Zo gezegd, zo gedaan.
Monsaraz ligt niet zover van Spanje (ongeveer 25 km), dus rond half een namen we de weg omlaag over de grote brug over de rivier de Guardiana en even voor half twee staken we de grens over.
Wat zeg ik? Even voor half twee? Half twee is Portugese tijd. In Spanje was het, net zoals in Nederland, half drie. Dat was weer even omschakelen!
Deze kant van Spanje, de Extremadura (land achter de rivier de Douro) wordt gedomineerd door groene siërra’s, die zich uitstrekken naar het zuiden over golvende, rotsachtige heuvels met veel olijfboomgaarden. De steden, met hun sfeervolle oude buurten en hier en daar een kasteel op de top van de berg, ademen een romantische loomheid. Hier en daar zie je ooievaarsnesten op torenspits en klokkentorens. Als je geluk hebt, zie je een koppel ooievaars erop zitten.
Wij hadden dat geluk, maar al rijdende is het moeilijk ze te fotograferen.
Uit Extremadura trokken veel conquistadores en emigranten naar de Nieuwe Wereld. Van de rijkdommen die men daar vond, werden veel nieuwe gebouwen betaald.
Ons doel van vandaag was Zafra, een stadje dat vanwege de gelijkenis ‘Klein Sevilla’ wordt genoemd. Daar wilden we overnachten.
De lucht betrok hoe langer hoe meer en het duurde niet lang voordat het weer begon te regenen.
We hebben in de regen door het stadje gewandeld, maar het oogde door de donkere wolken triest, donker, grauw en grijs. We hadden het snel gezien.
In de camper was het droog en warm. De camperplek was goed verzorgd, maar niet ideaal gelegen. Hij lag aan een drukke weg en achter de camper was een hoge muur. De geluiden van het verkeer weerkaatsten tegen de muur en toen het weer keihard begon te kletteren, hield dit alles vooral mij behoorlijk uit mijn slaap. Gelukkig waren we slechts op doorreis: ons doel was Sevilla.
De weersvoorspellingen daar waren niet zo slecht. Het zou morgen pas tegen de avond gaan regenen. Vanwege de afstand hadden we besloten een camperplek in de buurt van Sevilla te zoeken en daar morgenavond te overnachten en overmorgen Sevilla te bezoeken.

Zondag 4 maart.
We reden door een prachtig landschap met mooie wolkenpartijen zuidelijk richting Sevilla. Van de streek Extremadura reden we door de Sierra Morena naar Andalusië.
We hadden een camperplek aan de jachthaven gevonden in een plaatsje vlakbij Sevilla, namelijk in Gelves, zuidwestelijk van deze mooie, historische stad.
Het weer was goed en toen we ons hadden geinstalleerd, hebben we door het hoger gelegen deel van het dorpje gewandeld langs hoge guaves en cactussen. Shiva, maar ook wij, waren blij eindelijk eens goed de benen/poten te kunnen strekken.
Verder hebben we het rustig aan gedaan, als voorbereiding op de dag van morgen.

Spanje - Andalusië.
Maandag 5 maart.
Boodschappen doen doe je hier niet zomaar even.
Aangezien we zoveel mogelijk biologisch, zonder vlees - dus vegetarisch - maar wel vis eten, is dat niet in alle supermarkten te vinden, laat staan het vinden van een biologische mercado!
Gelukkig had ik op internet ontdekt dat de Carrefour van Sevilla wel biologisch in zijn assortiment heeft. Maar deze supermarkt is meer dan alleen een supermarkt; je kunt er werkelijk alles kopen.
Dat hun producten zo uitgebreid zijn, maakt wel dat wat jezelf nodig hebt uit deze uitgebreidheid én veel tijd in beslag neemt én heel moeilijk te vinden is.
Kortom: het slorpt ontzettend veel tijd op.
Door dit uitgebreid assortiment en ook doordat er meerdere winkels naast de Carrefour in het complex aanwezig zijn, had wel als voordeel dat we nu geruime tijd vooruit kunnen en ook dat Hub in de schoenmakerij sleutels heeft kunnen laten bijmaken van de campergarage, want de ‘garage’sleutel was volledig afgesleten.
Rond twee uur waren we pas klaar met winkelen en we overwogen wat we nu zouden gaan doen.
We ontdekten een mix-parking, een half uur lopen van het historisch centrum waar je 24 uur kon parkeren achter een slagboom, dus veiliger, voor het bedrag van 10 euro.
We zijn er naartoe gereden (Wat een gemanoeuvreer door zo’n centrum! Hub geniet ervan: ik vind het alleen maar erg spannend!) en vonden een plekje aan het water, bij het kanaal de Guadalquivir.
Vroeger was dit een rivier. Nadat hij in de 17de eeuw dichtslibde, was zijn rol niet meer van groot belang. Toen van de rivier begin 20ste eeuw een kanaal was gemaakt, werd hij net op tijd voor Expo ‘92 weer in zijn oude glorie hersteld.
Dit was hetzelfde kanaal waar we gisteren in Gelves aan hadden gestaan.
Het weer was goed en we ondernamen rond vier uur een wandeling naar het centrum.
We kwamen langs de Koninklijke Tabaksfabriek, die voor altijd wordt geassocieerd met Carmen, de fictieve zigeunerheldin van de schrijver Merimée, die er werkte. Tegenwoordig is de fabriek onderdeel van de universiteit van Sevilla. In de 19de eeuw werd driekwart van alle Europese sigaren hier gerold door meer dan 10.000 cigarreras (sigarenmaaksters).
Wat is Sevilla een mooie stad! Voor ons overtreft het Lissabon.
Het belangrijkste gedeelte zijn de twee wijken El Arsenal en Santa Luz.
Vandaag bezochten we beide. In El Arsenal bevond zich ooit het hoofdkwartier van de artillerie, de munitievoorraden en de haven van Sevilla.
Nu wordt de sfeer bepaald door de arena van Sevilla, de indrukwekkende Plaza de Toros de la Maestranza. Nu was niet het seizoen van de stierengevechten; dat begin pas weer in april-mei.
Ik hou niet van stierengevechten en Hub ook niet, maar het gebouw was de moeite waard, evenals de Torre del Oro (gouden toren), een Moorse toren uit de 13de eeuw die de haven moest beschermen en die vroeger deel uitmaakte van de verdedigingsmuren die de Real Alcázar, de koninklijke residentie, verbond met de stad. Het goud in de naam verwijst misschien naar de azulejos.
Door smalle steegjes liepen we richting het belangrijkste gebouw in Sevilla, gelegen in de wijk Santa Cruz, de kathedraal La Giralda. Zoals zoveel gebouwen in Spanje en Portugal is ook deze kathedraal in oorsprong gebouwd door de Moren en was dus Islamitisch. Op/Over veel Islamitische gebouwen werd later een christelijk geplaatst. Zo werd la Giralda dus een kathedraal in plaats van een moskee. De kathedraal is genoemd naar zijn toren. Boven op de klokkentoren staat een bronzen beeld (replica) van het geloof. Van deze windvaan (giraldillo) is de naam afkomstig. In de kathedraal is ook de graftombe van Columbus te vinden.
De Barrio de Santa Cruz is de oude Joodse buurt en is de schilderachtigste plek van de stad omdat de bekendste stadsgezichten hier te vinden zijn: de kathedraal, de koninklijke residentie en ook het Archivo de Indias, waar de archiefstukken getuigen van de Spaanse ontdekkingsreizen en de verovering van Amerika. De doolhof van smalle straatjes ten oosten van de kathedraal en de Real Alcázar tonen Sevilla in zijn meest romantische en compacte vorm. Naast de voorspelbare souvenirwinkels, tapasbars en straatgitaristen ontdekten we talloze pittoreske straatjes, verscholen pleinen en met bloemen overdekte patio’s. En wat een kleurenpracht!
Hub en ik hebben gezellig tapas gegeten bij een van de restaurantjes, buiten op het terras onder de luifel waar de terrasverwarming ons warmte bezorgde. Het was inmiddels avond geworden en beginnen te regenen. Tijd om weer terug te keren naar de camper.

De volgende dag, dinsdag 6 maart, bezochten we een ander deel van de stad en aan de andere kant van het water dan het oude centrum: Triana.
Hier heeft Columbus gewoond.
De wijk is genoemd naar de Romeinse keizer Trajanus en was ooit een zigeunerwijk.
Het is nog altijd een arbeiderswijk, met smalle straten vol bloemen.
Hub en ik interesseren ons vaak meer voor hoe de ‘gewone’ mensen leefden en werkten, dan voor al de pracht en praal van de historische gebouwen. Hoewel we deze laatste ook niet willen missen! Maar we zullen er geen uren aan besteden om deze te bezichtigen. Maar de ‘gewone’ mens in zijn dagelijkse leefomgeving is altijd leuk om te zien en te observeren en zijn ambachten en bezigheden zijn altijd leuk om te zien. En voor mij - Ans - om creatieve inspiratie op te doen.
Al eeuwen staat de buurt Triana bekend om zijn pottenbakkerijen.
Wij bezochten de beste keramiekwinkel, Cerámica Santa Ana. Binnenin viel van alles te zien (je mocht niet fotograferen!), maar ook aan de buitenkant. Wat een mooie gevel van beschilderde azulejo’s. Ik kon het niet nalaten om die te fotograferen, zeker ook omdat er engelen opstonden, die tot mijn favorieten behoren.
Binnen kon je stap voor stap zien hoe de tegels tot stand komen worden beschilderd. Wat een mooi ambacht! Overgeleverd door de Moren en levend tot op de dag van vandaag. Vooral de mandala’s in de winkel vond ik prachtig! Buiten bestaat ieder straatnaambordje en menige winkelnaam uit beschilderde tegels. Tegel klinkt een beetje oneerbiedig als je deze azulejos in het echt hebt gezien.
Er was ook een overdekte markthal met groente, fruit en brood. Prachtig om te zien! Wat een kleuren! En wat een overdaad! En boven iedere ‘winkel’ prijkte de naam van de desbetreffende zaak.
Het was een regenachtige ochtend, maar de kleur van deze wijk bracht fleur aan deze dag.
Natuurlijk moest er ook nog even gewinkeld worden in de populairste winkelstraten: de Calle Sierpes en de Calle Velazquez Tetuan en heb ik nog een leuke blouse van Desigual en Hub een broek kunnen bemachtigen.
Het was een regenachtige, maar geen koude dag.
Rond 4 uur verlieten we Sevilla. Een stad die het bezoek meer dan waard was.
We zouden er nog meer dagen kunnen blijven, als het weer niet zo wisselvallig was geweest.
Nu wilden we verder naar het oosten, richting Murcia, waar we meer zeker konden zijn van zon en goede temperaturen.
We hebben honderd kilometer oostelijk van Sevilla overnacht op een rustige, maar regenachtige camperplek in het stadje Osuna.