Portugal, here we are!

14 februari:
De camperplaats in San Juao Las Pampas, ongeveer 12 km van Sintra, wordt beheerd door een heel aardig Portugees vrouwtje. Mijn beddengoed moest onderhand eens een keer worden uitgewassen en zij heeft de hele was voor mij gedaan. Ze zou hem ook nog hebben opgehangen als wij weg zouden zijn geweest. We besloten echter om er vandaag te blijven en eens uitgebreid te poetsen en dus de was te doen. Het was daar een prima dag voor.
Ook hebben we de omgeving verkend. Niet zo heel bijzonder en wat sober. Toen Hub brood ging halen in het dorp, stond naast de panaderia een bus waar de pensionada hun pensioentje contant konden ophalen. Hier heeft de tijd stil gestaan.
In een huisje - voor Nederlandse begrippen leek het op een varkenshok - waren de oudjes al vroeg in de ochtend aan het kaarten.
Tijdens onze wandeling werd Shiva bij ieder huis waar we langs kwamen, door honden verwelkomd. Verwelkomd? Nee, ze lieten haar duidelijk merken dat ze uit de buurt moest blijven met hun geblaf en sommige honden lieten duidelijk hun tanden zien.. Shiva raakte helemaal gestresst en we moesten maken dat we uit het dorp kwamen om onze wandeling een beetje rustig te kunnen voortzetten.
Als je zo buiten de toeristische gebieden vertoeft, merk je pas echt hoe arm en sober Portugal is.
Maar de bevolking (anders dan hun honden) zijn reuze aardig.
Onze lieve beheerster bracht mij, Ans, een valentijnskaart met een zelfgemaakt roze, vilten hart. Zo lief!
In de loop van de middag kwam een Finse camperaar bij ons staan en ook nog een Duitse.
De was was goed droog geworden in de zon en het lekkere windje. Tegen de avond werd het bewolkt en begon het te regenen. De temperatuur is lekker: rond 13-14 graden.
Het fietstochtje naar Sintra was er aan over geschoten, maar we besloten om de volgende dag hier weg te gaan en Sintra met de camper te bezoeken.

15 februari:
Na afscheid te hebben genomen van onze lieve Portugese beheerster en boodschappen te hebben gedaan, reden we naar Sintra.
Het was zoeken naar een goede parkeerplek en toen we campers zagen staan achter een slagboom met het bordje ‘surface’ (beveiligd) besloten we daar te gaan staan.
We stonden net toen er op de deur werd geklopt.
Een Duits vrouwtje , ook camperaar, stond aan de deur.
Ze was nog lichtelijk in paniek, want gisteren was zij op dezelfde parkeerplaats beroofd.
Ze kwam ons waarschuwen. Wat ontzettend aardig! Natuurlijk heel vervelend wat haar was overkomen. Ze waren door een raampje naar binnen gegaan en geld en de televisie meegenomen. Vreselijk!
Al hoe mooi en romantisch Sintra dan wel mag zijn, hier wilden wij niet blijven. Als je wordt beroofd is de lol eraf. Ook het Duits vrouwtje wilde zo snel mogelijk terug naar huis.
We waren haar erg dankbaar dat ze ons was komen waarschuwen.
We besloten onze weg te vervolgen naar Lissabon.
Daar staan we nu op een mooie camping ongeveer 11 km van het centrum, alles bij de hand: stroom, water én internet.
Ik ben bij de balie gaan vragen of hondjes mee mogen met de bus naar het centrum en... ja, het mag als Shiva in een tas of draagzak zit. Dus... we gaan het erop wagen!